Ölümsüz Sevgi,Genç kız yine acılar içinde odasında yatıyordu.Henüz hayatının baharında ölümle yüz yüzeydi.Babası onu kurtarmak için gazetelere ilan vermiş,para teklif etmişti.Ama onun kalbinin teklemesi değil,kalbinin içindeki sızı ilgilendiriyordu.Sevdiği aklına geldi bir damla yaş daha döküldü gözlerinden.Ayrıldıklarından beri tam beş çile dolu yıl geçmişti.Aslında sevgililerin arasına o kahrolası para girmişti.Hatırlıyordu da sevdiği ona birkeresinde:
-Ben zengin değilim belki ama seni seven bir kalbim var.Sana sadece onu verebilirim demişti.
Zaten sevgiye muhtaç biri başka ne isteyebilirdi ki.Kendisini sevmesi yeterdi.O en çok saçlarının dökülmesine üzülüyordu.Çünkü sevdiği öpüp koklamıştı saçlarının.Her dökülen saç yüreğine hançer olup saplanıyordu.Şimdi tek isteği sevdiğinin son anlarında yanında olmasıydı.Ne olurdu onu bir kez daha görebilse,onu bir kez daha koklayabilse.Bu düşünceler arasında uykuya daldı.
Babası heyecanlı bir şekilde kızının odasına girdi."Müjde kızım,kalp bulundu"dediğinde kızının bir peri güzelliğinde,sevdiğinin özleminden ıslanmış yüzüne baktı ve çıktı odadan...
Genç kız,bir hafta sonra kendine geldiğinde sanki başka bir dünyadaydı.İçinde acaip bir his vardı.Sanki bu dünya ona çok farklı gelmişti.Aklına yine sevdiği geldi.Kalbi eskisinden daha hızlı atmaya başladı.Kalbi değişmişti ama sevdiğini eskisinden daha çok sever olmuştu.
Bir gece ansızın uyandı uykusundan kalbi çok hızlı atıyordu.Bu durum sürekli böyle devam etti.Doktora gitti,durumu anlattı.Doktor:
-Bir aya kalmaz geçer demişti.
Ama aradan aylar geçmesine rağmen durum aynıydı.
Bir gün bahçeye çıktı çiçekleri seviyordu.Kırmızı güllerin yanına gitti.Kalbi hızlı hızlı atmaya başladı.En çok kırmızı gülleri severdi.Çünkü sevdiğini ona benzediğini söylerdi hep.Birden kapı çaldı.Kapıyı açtı kimse yoktu.Yere baktı bir mektup vardı ve onaydı.Mektubu açtı ve kalbi hızlı hızlı atmaya başladı.Bu onun kokusuydu.Koltuğuna zar zor oturabildi.Zarfın içinden mektubu titreyen ellerle çıkardı ve okumaya başladı:
"Sevdiğim bugün sevdamızın altıncı yılı.Seni hep sevdim.Seninle ayrılmak zorunda kaldığımızdan beri,bir kalbe iki sevginin sığamayacağını bildiğimden ne birini sevdim ne de evlendim.Her günüm çile ve azapla geçti.Her gün sana şiirler yazdım,her gün şiirlerimi okudum ve ağladım.Bir gün önüme bir fırsat çıktı.Bu fırsatı reddedip kendime daha fazla haksızlık edemezdim.Belki seni unuturum diye senden çok uzaklara gittim.Ama şimdi seni daha çok özlüyorum.Her gece yanına geliyorum o masum yüzünü okşuyor,yanaklarına öpücükler konduruyorum,sen uyanıyorsun benim geldiğimi anladığını sanıyorum ama sen o tatlı uykuna geri dönüyorsun.Sevdiğim hep ben geldim yanına artık sen gel olur mu.Kırmızı güllerimize iyi bak ve artık unutma içinde seni benden daha çok seven bir kalbin var artık.Ona iyi bak olur mu.Kırmızı güllere ve kalbimize iyi bak.Seni yanıma gelene kadar bekleyeceğim sevdiğim HOŞÇAKAL..."
