Sen ve Ben,Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyecegimi biliyorum. Ulaşılmaz oldun hep dokunmak hissetmek ve dolu dolu yaşamak isterken seni kocaman bir yalnızlıktı payımıza düşen. Payıma düşen her şeyi erteledim.Ama erteleyemedigim bir sey vardı sana benziyordu. Su olsan dokunduğumda bozulurdun bozulmayan bir şeydin; gidilecek bir yer olsan sonu olurdu sonu olmayan bir şeydin; uykuda görülecek bir rüya olsan uyanırdım beni rüyandan uyandırmayacak bir şeydin. O gün seni gözlerinden üç ırmağın birleştiği yerden öpeyim desem aklıma ırmaklar gelir. Düşün ki bir dağdan aşağı iniyoruz ve dünyada iki kişilik türkü kalmış onu söylüyoruz öyle bir şeysin. Seni düşündükce yoruluyorum desem dünyanın en büyük yalanı olur. Yalanım yok bugünden yarına ne kaldı bilmem ama sen kalırsın tıpkı yatağı olmayan ırmak gibi. Bana her zaman kendimi hatırlatan bir şeysin sen Gecenin en karanlık yerinde küçüçük bir ısık bile olsan yinede istiyorum seni. Bugün her ölümle biraz daha olurken seni düşündükce yeniden hayata dönüyorum. Gelincikler gibi bir mevsim degil dört mevsim köşe bucak. Kim ne derse desin dönmeye niyetim yok. Bir kentin ortasında tek basıma kalsamda çığlık çığlığa bağırarak söylerim seni sevdigimi. Bir tek benim sevgimle yasasada bu sevda seviyorum seni. Sensiz dallarını yitirmiş bir ağaç gibi yapayalnız olurum kalabalığın ortasında bile. Fırtınalı bir denizin en sakın limanı gibi bir şeysin SEN. O limandaki tek yolcuda BEN....
