Duyguların Evrenselliğine Yönelik Bulgular
Duyguların Evrenselliğine Yönelik Bulgular
Charles Darwin’e göre duygular evrensel olarak hissedilir ve ifade edilir. Paul Ekman da Yeni Gine’den Arjantin’e, Japonya’dan Amerika’ya kadar geniş bir yelpazeyi içeren ülkelerde yaptığı deneylerle 6 genel duygu için bu evrensellik düşüncesini kanıtlamıştır. Evrensel olarak var olan bu duygular tiksinme, şaşkınlık, korku, mutluluk, üzüntü ve öfkedir. Utanç ve heyecan da yüzde ifade edilebilir ancak bunlar için yukarıda bahsedilen altılı kadar sağlam bilimsel kanıtlar yoktur.
Ekman’ın bulguları, duygular ifade edilirken bazı kültürel farklılıkların oluştuğunu da göstermiştir. Örnek olarak Japonlar, etrafta başka insanlar varsa duygularını Amerikanlar'dan daha fazla maskelerler; fakat duygular yüzlerinde aynı şekillerde ortaya çıkmaktadır ve yalnız oldukları zaman aynı yoğunlukla ifade edilmektedir.
Mutluluk
Mutluluk, zevk ve heyecanla karıştırılmamalıdır çünkü bunlar tamamen farklı kavramlardır. Zevk ve heyecan, mutluluğun 4 farklı ortaya çıkış yolundan ikisidir. Bir insan bir aktiviteden zevk aldığında, heyecan verici bir olay yaşadıktan sonra, rahatsızlık veren bir şeyden kurtulduğunda ya da zihninde bulunan kendi yansımasını geliştiren eylemler yaptığında mutlu olabilir. Her insan bu 4 yolu aynı anda kullanmaz zira bazı kişilerde bu yollar inançlar, alışkanlıklar ya da imkansızlıklar nedeniyle kapalı olabilir.
Baskılanmamış ve saf bir mutluluk sırasında dudakların kenarları yukarı ve geriye doğru çekilir, yanaklar kaldırılır, alt göz kapağının altındaki deri yükselir ve burada çizgiler oluşur (görsel 5.1.1 ve 5.1.2). Dudaklar ve yanakların hareketi nasolabial kıvrım denilen burun ve dudak kenarları arasındaki kırışıklığı yaratır, ayrıca bazı insanlarda görsel 5.1’de olmayan göz kenarında çatallı kırışıklar belirir.
